شرح آیهسوره یس، آیات ۷ و ۸: لَقَدْ حَقَّ ٱلْقَوْلُ عَلَیٰٓ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ ۷ إِنَّا جَعَلْنَا فِیٓ أَعْنَٰقِهِمْ أَغْلَٰلاً فَهِیَ إِلَی ٱلْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ۸

ترجمه: ما به گردنشان غل‌هایی افکنده‌ایم که تا چانه‌شان را گرفته به طوری که دیگر نمی‌توانند سر پایین آورده خود را ببینند. ما از پیش رو و عقب سر سدی دورشان کشیده و ایشان را با آن پوشانده‌ایم دیگر جایی را نمی‌بینند.

شرح: انسان برای بیدار شدن از خواب غفلت و پند گرفتن و برنامه‌ریزی صحیح برای زندگی باید یکی از سه کار را بکند: ۱. یا در تاریخ گذشتگان مانند پیامبران پیشین و امتهایشان تفکر کند و عبرت بگیرد ۲. یا در زندگی حال خود و امتها و جهان اطراف خود تأمل کند ۳. یا درباره امر آینده مانند مرگ و برزخ و قیامت و زمان ظهور تفکر نماید.

اگر کسی از خدای متعال روی گرداند و در گناه و غفلت غوطه‌ور شد ممکن است کارش به جایی برسد که خدای متعال توفیق هر ۳ تفکر و بینش حاصل از آن را از وی بگیرد.

در آیات بالا آمده است که خدا در گردن چنین کسانی غل و زنجیر قرار میدهد به گونه‌ای که جلوی پای خودشان را نمیبینند، کنایه از این که در امور مربوط به زمان حال تفکر نمیکنند. همچنین خدا جلوی آنها سدی قرار میدهد که در امور مربوط به آینده تفکر نکنند و پشت سر ایشان نیز سدی قرار میدهد تا در مسائل مربوط به گذشته تأمل ننمایند؛ در نتیجه اینگونه افراد دیگر بیدار نمیشوند